Sint-Pieters-en-Paulusabdij

De benedictijnengemeenschap (5) in Dendermonde werd opgericht in 1837 door één van de monniken van de aloude abdij van Affligem. Zij vestigt zich in het oude klooster van de kapucijnen. In de jaren die hier op volgden werd het oude klooster aangepast en herbouwd naar de noden van de nieuwe gemeenschap. Een grote brand tijdens WOI die Dendermonde in zijn greep hield, verwoestte een groot gedeelte van de abdij en zijn schatten. Ze werd heropgebouwd in neo-Vlaamse renaissancestijl (6) door de Gentse architect V. Vaerwijck.
De kerk van de abdij is een basiliek. Deze eretitel wordt door de paus toegewezen aan bijzondere kerken. U kan een basiliek o.a. herkennen aan de afbeelding van de gekruiste sleutels van Petrus.

Sint-Pieters en Paulusbasiliek
Vlasmarkt 23 9200 Dendermonde
Te bezoeken:
Dagelijks: 06u30-12u en 14u-18u30.
U kan steeds een pater bellen voor een gesprek of om de biecht af te nemen.

Eén maal per jaar krijgt u de unieke kans om de abdij te bezoeken, namelijk op Pinkstermaandag van 14u-18u.

(5) Benedictijnen
De orde van de benedictijnen wordt gezien als de oercongregatie van waaruit alle ander bestaande kloosterordes zijn voortgevloeid. De heilige Benedictus leefde tijdens de 5de-6de eeuw in het huidige Italië. Reeds op 14-jarige leeftijd trad hij toe tot een groep kluizenaars. Maar hij ervoer dat de regels veel te streng waren en het zijn medekluizenaars zelfs aanzette een moordpoging te ondernemen op hun abt, wat Benedictus op wonderbaarlijke wijze kon voorkomen. Hij besloot zijn eigen regel op te stellen. Kenmerkend voor de regel is het belang van ora et labora, gebed en handenarbeid, maar ook maat en evenwicht. Veralgemeend kan men stellen dat de paters 8 uur bidden, 8 uur werken en 8 uur rusten.

(6) Neo-Vlaamse renaissancestijl
Laat ons beginnen met de Vlaamse-Renaissancestijl toe te lichten. Deze stijl uit de 16de eeuw combineert de Italiaanse renaissancestijl, geïnspireerd op gebouwen uit de klassieke oudheid, met een traditionele Vlaamse stijl gekenmerkt door trapgevels en een gemengd gebruik van bak- en zandsteen. Vanaf de tweede helft van de 19de eeuw werd deze stijl terug razend populair. Zowel voor politieke en religieuze gebouwen, burgerhuizen en hoeves. Vaak is de terugkeer naar oudere stijlen gelinkt met een gevoel van nationalisme en nostalgie naar welvarende tijden uit de geschiedenis van een regio of land.