Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas. Non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidade galega sobre a vida e a morte.
Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, que é cando aparece a idea do Purgatorio.
A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, millo, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo. Unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda. Tamén se daba diñeiro para que o cura o administrase e dixese misas polos defuntos.
Neste observamos unha fornela de mampostería de cemento e ladrillo con verxa de peche do oco onde se garda, tras un cristal, unha virxe das Angustias co corpo de Cristo morto. A imaxe ten unha polícromía bastante basta. Hai visos de devoción pois vemos velas e flores.