Les Pas de Cyrano à Bergerac

Eeuwenlang leefde de stad rond zijn binnenhaven. In 1838 verving de «quai Salvette» de middeleeuwse scheepshellingen. Het bouwwerk bevindt zich op de plaats van het oude kasteel (dat in 1615 door een overstroming werd verwoest), waarrond in de 11e eeuw een castrale motte werd gevorm die aan de oorsprong van de stad lag. Uitzicht over de Dordogne, archeologische replica’s van aken. Mogelijkheid tot picknick, doortocht van de «Véloroute - Voie Verte»…

De Quai Cyrano, ideaal gelegen aan de haven aan de oever van de Dordogne, is het gelukkige huwelijk tussen het Toerismebureau Bergerac Sud Dordogne en het Wijnhuis Bergerac - Duras. U vindt er alle informatie die u nodig hebt om optimaal van uw verblijf te genieten: aanbevelingen over bezienswaardigheden en vrijetijdsbesteding, uitleg over de appellations, advies over hoe u de beste wijnen uit de streek kunt vinden... En dat is nog niet alles! U kunt natuurlijk inkopen doen in de winkel (boekhandel, souvenirs, streekproducten), een fiets huren en genieten van de wijnbar, waar u elke week een selectie wijnen kunt proeven. U hoeft alleen nog maar de ideale plek te kiezen: de cocooning-sfeer van het wijnhuis, de zomerse sfeer van het terras met uitzicht op de Dordogne of de ontspannen sfeer van het «Cloître des Récollets»...

In de 18e eeuw exporteerde het zijn productie naar Bordeaux en de koloniën van de Antillen. «Place du Moulin de Piles», overblijfsel van de gelijknamige molen, tentoonstelling.

In het hart van de castrale motte werd de graanmarkt georganiseerd. Pittoreske vakwerkhuizen (met houten balken). Standbeeld van «Cyrano de Bergerac» (1977), werk van de beeldhouwer Jean Varoqueau.

In 1385 ontving Ramond de la Rivière van koning Karel VI een leengoed in de vallei van Chevreuse ten zuidwesten van Parijs, voor zijn bijdrage aan de herovering van Bergerac op de Engelsen. Als gevolg geeft hij dit domein de naam Bergerac. Bijna 300 jaar later zal «Hercule Savinien de Cyrano» op deze zelfde gronden zijn kinderjaren doorbrengen. Hij werd in 1619 in Parijs geboren en begon op zeer jonge leeftijd een korte militaire carrière in het gezelschap van de Gascon Musketiers (in die tijd nam hij de naam «Bergerac» aan); daarna hervatte hij, met dezelfde Bretonse en rebelse aard, zijn studie en maakte hij naam op het gebied van de poëzie en de literatuur, met een visionaire en libertarische kant in het bijzonder. Zijn schrijfsels schommelen altijd tussen intellectuele en wetenschappelijke nieuwsgierigheid.

Protestantse tempel, neoklassieke gevel (1870), voormalige kerk «Notre-Dame du Château». Achter deze twee grote glazen openingen bevindt zich het klooster van de Récollets. Dit prachtige 17e eeuwse complex werd gecreëerd door de monniken van deze franciscaner orde.

Middeleeuwse huizen die een prachtig voorbeeld zijn van de 14e eeuwse burgerlijke architectuur.

Middeleeuwse huizen

Nee! Het tabaksmuseum is geen instrument voor de promotie van tabak, en is er niet alleen voor rokers! Zijn collecties, uniek in Europa, vertellen de saga van een plant met een uitzonderlijk lot, soms goddelijk, soms vervloekt. Het gebruik ontstond meer dan 3000 jaar geleden in Amerika en veroverde vervolgens Afrika en de rest van de wereld. Ontdek in haar auditorium en dankzij de tentoonstelling met zeldzame stukken, dit feit van de universele samenleving, de geschiedenis van het gebruik van tabak en voorwerpen die verband houden met de consumptie ervan.

Het «Maison Peyrarède», bekend als Château Henri IV, werd in de 17e eeuw gebouwd voor een welgestelde burgerlijke familie. Dit herenhuis is een getuige van de overgang van Renaissance naar Classicisme. Koning Lodewijk XIII zou er verbleven hebben toen hij in 1621 de stad terugwon van de Hugenoten. «Rue de l‘ancien Pont». 16e en 17e eeuws vakwerkhuis. Links van de «rue de l’Ancien Pont», op de «place du Feu»: ingang van het tabaksmuseum. Vakwerkhuis met bewerkte hoekpalen (16e eeuw).

Van de middeleeuwen tot het einde van het Ancien Régime was Bergerac de enige stad in de Dordogne-vallei waar de reiziger een brug (1209) vond om de grote rivier over te steken. In 1783 verdween de brug voorgoed als gevolg van een overstroming. Hij werd later vervangen door de huidige steen- en baksteenstructuur, die tussen 1822 en 1825 werd gebouwd.

De oude middeleeuwse brug, met een uitzicht over de rivier voor de stad, is een plaats voor picknicks en ontspanning. Vanaf de «square Marcel Guichard» leidt een pad naar beneden naar de oevers van de Dordogne.

De kerk van La Madeleine, neo-klassieke stijl (1843). Fontaine des Saumons, werk van beeldhouwer Henri Redon, die een eerbetoon brengt aan de rijkdom van het visbestand in de Dordogne. Café Vedry, een van de oudste in Frankrijk.

Onder de «place de La Butte», fonteinwashuis van Fonsivade, uitzicht over de brug.

Voormalig ziekenhuis «des Dames de la Foi» (17e - 19e eeuw), dat in 1904 het stadhuis werd.

Tijdens de godsdienstoorlogen, in mei 1577, onderhandelde Henri de Navarre (de toekomstige Henri IV) over de «vrede van Bergerac». Deze conferenties waren een voorbereiding op het Edict van Nantes (1598). Op de achtergrond van dit huis van de familie Doublet staat de fontein van Mazeaux.

Rond de fontein «La Fonronde» verwelkomde het kooplieden en leerlooiers, de Pélissiers. Iets verderop staat de kerk Saint-Jacques (12de-19de eeuw), een tussenstop voor pelgrims op de weg naar Compostela; klokkentoren-muur met houten balkon. Standbeeld van Cyrano de Bergerac, in polychroom brons, door de beeldhouwer Mauro Corda. Dit beroemde bronzen beeld eert zowel Savinien Cyrano (1619- 1655), de libertaire musketiersdichter en auteur van «Voyage dans les Etats et Empires du Soleil», als het heldhaftige en aangrijpende theaterpersonage die Edmond Rostand inspireerde in zijn «Cyrano de Bergerac», voor het eerst opgevoerd in Parijs in 1897.

Het gebouw, dat in de 18e eeuw werd opgetrokken als een klein seminarie, herbergt het Costi-museum in zijn uitgestrekte gewelfde kelders. Het gebouw, opgenomen in de aanvullende inventaris van Historische Monumenten, bevat bijna 60 bronzen beelden, gemaakt tussen 1929 en 1973 door Constantin Papachristopoulos (Athene 1906- Parijs 2004), bekend als «Costi». Deze leerling van Antoine Bourdelle maakt deel uit van de trend van de figuratieve beeldhouwers van de eerste helft van de 20e eeuw die hun onafhankelijkheid opeisten, zowel van Rodin’s expressionisme als van de modernisten die de kunst aan het begin van de eeuw op zijn kop zetten. Op de warme steen van de kelders staan gevoelige portretten en werken die gelezen moeten worden als een eerbetoon aan het vrouwelijk lichaam.

Het gebouw werd in 1865 voltooid volgens de plannen van Paul Abadie (architect van de Sacré Coeur in Parijs) en is een van de beste voorbeelden van de neogotische krachttoeren van de beroemde architect. Binnenin: twee belangrijke renaissanceschilderijen: «De aanbidding van de Herders» van Godenzio Ferrari (1484-1550), «De aanbidding van de Koningen» van Licinio Regillo, bekend als de Pordenone (ca. 1550). Voor de kerk, een oorlogsmonument in brons van beeldhouwer Gabriel Forestier (1927).

Nr. 39, geboorteplaats van de filosoof Maine de Biran (1766 - 1824), gevel herbouwd tijdens de Restauratie.

Schaduwrijke boulevard, 19e en begin 20e eeuwse architectuur, het Maison du Département, op de plaats van de voormalige Kamer van Koophandel en Industrie van Bergerac, art deco-architectuur (1939).

Belangrijk figuur van de Republikeinse meritocratie, minister van Openbare Werken van 1917-1920. Voormalige Spaarbank, art deco, architect R. Lhôtelier (1932).

Gemeentelijk park opgericht in 1929, na de aankoop van de tuinen van de kwekers van Perdoux, getalenteerde tuinbouwers uit Bergerac die de «Lageströemia Japonica » (Lila van Indië) invoerden. Na de grote druifluiscrisis van 1870-1880 werkten ze mee aan de redding van de oude druivenrassen uit de Franse ijngaarden.

Monument ter ere van de dramaturgen van Bergerac, Paul Mounet (1847-1922) en Mounet-Sully (1841-1916) en stele ter nagedachtenis aan de dichter Jacques le Lorrain (1856-1904).

Dit college is ontworpen volgens de plannen van de architect Paul Abadie en ingehuldigd in 1869, en is representatief voor het architecturale kader dat in de 19e eeuw als het meest geschikt werd beschouwd voor het onderwijs.

Monument voor de doden van de oorlog van 1870. Justitiepaleis, neoklassieke architectuur (1867-1869).

Dit archeologisch overblijfsel herinnert ons eraan dat Bergerac van 1577 tot 1621 een van de machtigste bolwerken in het zuidwesten van het koninkrijk was en in handen was van de sterk gemilitariseerde hugenotenpartij.

Winkels, 19e en 20e eeuwse architectuur.

Handelswijk, type «Baltard»-hal, tentoonstelling, levendige markt op woensdag- en zaterdagochtend. Overblijfselen van de toren: «Maison Daix», bekend als het «Huis van Charles IX».

De waterkrachtcentrale «Les Cinq Canelles»: opgericht aan het einde van de 19e eeuw, leverde stroom aan verschillende gebruikers in de stad tot de sluiting ervan in 1955: tentoonstelling. «Rue Saint-Jâmes», merkwaardige sculpturen op nr. 26 (18e eeuw). Burgerlijke huizen, montanten (stenen ramen).