De Chevées Wandeling

In 1343 werd hier een klooster opgericht, gewijd aan de heilige Maria Magdalena van Bethanië, volgens de regel van de heilige Augustinus. Vanaf het begin was deze gemengde gemeenschap aan de zorg voor de zieken gewijd. In de loop van de tijd nam het in belang toe en om in zijn behoeften te voorzien verwierf het een groot aantal gebouwen voor agrarische doeleinden. De gemeenschap werd zeer succesvol. Het heeft echter veel te lijden gehad van de bezetting van zijn installaties door de talrijke oorlogstroepen die in de 17e eeuw door de streek trokken. Daarom moesten de kloostergebouwen en de bijgebouwen van de boerderij in 1715 worden herbouwd. De gebouwen werden tot een majestueus geheel herbouwd en verfraaid. Het renaissanceportaal, dat de hoofdingang vormde, is daar vandaag nog het bewijs van. Het klooster werd in 1783 door en keizer Jozef II opgeheven alle gebouwen werden verkocht. De kapel en het klooster werden in 1785 verwoest en het eigendom werd verbouwd tot boerderij. In het begin van de 20e eeuw moesten veel Franse religieuze gemeenschappen Frankrijk verlaten. Sommigen vonden een schuilplaats in België. Dit was het geval voor de kloosterzussen van Brest, die de boerderij konden terugkopen. Ter compensatie van de verdwijning van de kapel werd de oude schapenstal uit de 14e eeuw, die zich in de linkervleugel bevindt, tot een nieuwe kapel omgebouwd. In de loop van de 20e eeuw leidde het gebrek aan religieuze roepingen tot een geleidelijke afname van het aantal zusters, zodat de laatste Zusters Lens in 1956 verlieten. Met uitzondering van de kapel en de bijgebouwen werd het goed vervolgens te koop aangeboden en sindsdien wordt het voor landbouwdoeleinden en als woonhuis omgebouw. Van dit uitgestrekte complex is alleen de linkervleugel van het klooster nog toegankelijk voor het publiek. De Romaanse kapel van de Karmelieten, waarvan de zuilen van blauwe steen uit de 14e eeuw dateren, kan naast het oude portaal worden bewonderd. In 2015 werd in Orp-le-Grand een oude grafsteen gevonden, waarschijnlijk van het vroegere Carmel-kerkhof afkomstig. Het werd als tuintafel gebruikt. Het werd voor de Carmel gebouwen in september 2015 gevonden. Het is de grafsteen van twee nonnen van het klooster, Marie de Ville die in 1633 overleed en Anne de Ville, zuster van eerstgenoemde. Bij deze laatste is de overlijdensdatum niet gegraveerd, wat erop zou kunnen wijzen dat zij niet in het klooster is gestorven. Beide zusters kwamen oorspronkelijk uit Ville in Haspengouw. Zij behoorden tot de familie de Ville, wier patroniem de naam de Ville de Goyet na het bezit van de heerlijkheid Goyet vanaf 1697 kreeg. De steen is met twee zusters versierd, die bidden voor een kruisweg en de volgende inscriptie draagt: "Hier rust toegewijde zuster Marie De Ville die overleed in het jaar 1633 op 20 10bre en op Anne De Ville haar zuster die overleed in het jaar 16 op Bid God voor hun zielen. "

De kerk maakt deel uit van een beschermd gebied van grote schoonheid, dat verschillende opmerkelijke onderdelen omvat: de kerk, de pastorie, twee oude boerderijen, het oude klooster (genaamd "Carmel"), een prachtig lindenbos en het patriottische monument. Een eerste vermelding van het bestaan van een kapel in Lens duikt reeds op in 830: zij is in ruïne en moet worden hersteld. De datum van de bouw van de eerste kerk in Lens is onbekend, maar een "Bulle du pape Innocent II" uit 1139 toont van het bestaan van een kerk in Lens-Saint-Remy. In de 14e eeuw werd deze bescheiden kerk vervangen door een gotisch gebouw, dat in de 18e eeuw dreigde om in te storten. In 1760 werden de toren en het schip van de kerk herbouwd, maar het gotische koor uit de 14e eeuw bleef behouden. In 1828 werd het gebouw zwaar door elkaar geschud door een aardbeving en moest het met ijzeren trekstangen worden versterkt. Bovendien de verzwakte beuk verhinderde elke verbreding van de weg tussen de kerk en de pastorie. Tot de bouw van een nieuwe beuk, een nieuw koor en een nieuwe sacristie werd er besloten. Dit werd in 1893-1894 gedaan. Alleen de toren uit 1760 werd behouden, hij staat er nog steeds, maar hij staat niet meer in de as van de kerk, die naar het noorden werd verplaatst, op het oude kerkhof, om de verbreding van de weg mogelijk te maken. De kerk bezit meubilair, schilderijen en beelden, geklasseerde orgels (die helaas niet meer werken) en een schatkamer uit de 16e, 17e en 18e eeuw. Grafstenen die in de oude kerk stonden, zijn in de achterwand van de beuk geplaatst en oude grafstenen van het kerkhof zijn langs de muur van de kerk aan de pleinzijde omhoog geplaatst. De kerk en de dreef staan sinds 1974 op de lijst van de commissie van de monumenten en landschappen en de opmerkelijke orgels sinds 1975.

Dit witte gebouw, dat vroeger "Cinse tchenône" (kanunnikenhoeve) heette, werd door de prior van het klooster, die kanunnik van Sint-Augustinus was bewoond; het werd in de eerste helft van de 18e eeuwgebouwd. De gebouwen zijn van gebleekte bakstenen, op een geteerde ondergrond gemaakt. Aan de straatkant zijn de openingen zeldzaam en smal. Een gebogen poort in een vierkante omlijsting geeft tot de binnenplaats toegang. Deze boerderij is tegenwoordig nog steeds in functie.

Naast de boerderij van Milquet, aan de rechterkant, staat de pastorie, een groot gebouw van baksteen en kalksteen, in 1772 gebouwd. Het vervangt een ouder gebouw. De bijgebouwen zijn op verschillende tijdstippen verbouwd. Het werd in de 20e eeuw hersteld. Het gebouw is met leien bedekt. De gehele dakconstructie en het houtwerk zijn van eikenhout gemaakt. Net als de dorpskerk en de dreef staat de pastorie sinds 1974 op de lijst van de commissie van de monumenten en landschappen.

Deze boerderij, die vroeger "boerderij Defosse" heette, bestaat uit twee gebouwen die op verschillende tijdstippen zijn gebouwd. Het agrarische gedeelte, aan de rechterkant, omvat eengeplaveide binnenplaats waar vroeger een centraal mesthuis, bakstenen en kalkstenen landbouwgebouwen uit het tweede kwart van de 18de eeuw stond. De enorme schuur heeft een opmerkelijke dakbedekking. In de noordelijke vleugel, langs de straat, bevonden zich vroeger een tweede woning, stallen en koetshuizen. Op de bovendorpel van de voordeur is het jaartal 1743 te lezen. Dit is het oudste deel van de boerderij. Een deel van de bijgebouwen is nu tot gastenkamers omgebouwd. Links van de binnenplaats staat de woning. Het komt uit de tweede helft van de 19e eeuw.

Het eerste huis aan de rechterkant in de rue des Bourgmestres is het voormalige gemeentehuis van Lens-Saint-Remy. Toen het in 1867 werd gebouwd, was in het linker gebouw de school ondergebracht, die toen hoofdzakelijk door jongens en enkele meisjes werd bezocht, en in het middelste gedeelte de accommodatie voor de leraar met het gemeentekantoor op de eerste verdieping. Om de school te verdubbelen en meer meisjes verwelkomen werd in 1890 de rechtervleugel van het gebouw toegevoegd. Aan het eerste gebouw werd een bijgebouw toegevoegd om de onderwijzer te huisvesten. Op de gevel van het centrale gebouw staat een gedenksteen met de namen van de slachtoffers van de Grote Oorlog. Na de fusie van de gemeente met Hannut in 1971 staakte het gemeentehuis zijn activiteiten. Het wordt momenteel door de VZW "L'Espace lensois" beheerd. Tegenwoordig zetelt er het comité van het "oude feest"; Op de eerste verdieping zijn twee lokalen aan het gezelschap "les vendredis du théâtre" en de andere aan de "Hobby Photo-Club lensois" gewijd; in het voormalige meisjeslokaal rechts op de gelijksvloer zijn de lokalen van de duivensportvereniging "La Cigogne" ondergebracht. Als u nog een paar meter doorloopt in de Rue des Bourgmestres (n° 5), komt u bij een gloednieuwe speeltuin voor kinderen van 3 tot 12 jaar.

De vierhoekige boerderij, die aan het einde van de binnenplaats stond vóór de uitgebreide renovatie, werd in 1555 gebouwd: het is de oudste boerderij van Lens-St-Remy. Het werd in 1774 uitgebreid. Tot het einde van de 18e eeuw heette het "ferme de Jaignée" ("cinse di Djaignie" in het Waals). Het werd op de grond gebouwd die aan de heer van Herzée toebehoorde, die in de Middeleeuwen een kasteel in de buurt van Les Chevées bezat. Zijn grafsteen ligt in de dorpskerk. De toegang tot de boerderij is via een poort met daarboven een duiventil met een drievoudige ingang, door een vluchtruimte voorafgegaan. De boerderij wordt sinds begin 2020 gerenoveerd.

De Rue des Chevées wordt al snel een grindweg, dan een pad dat langs een bebost gebied loopt, alvorens op een betonnen landbouwweg uit te komen. Rechts van de weg ligt een moerassig gebied, de "Chevées" genoemd. Het is met bomen die typisch zijn voor waterrijke gebieden, zoals de zwarte els begroeid. Op het grondgebied van Lens-Saint-Remy (gemeente Geer) bevindt zich de officiële bron van de Geer. Waar de Geer uit de grond oprijst, ontsnappen luchtbellen uit de modder van een kleine vijver en stijgen naar de oppervlakte van het water. De golf die ontsnapt stroomt en smelt in het water van het afvoerkanaal dat de monniken van Lens-Saint-Remy in de Middeleeuwen in dit dorp hebben gegraven om het land droog te leggen. In feite twee wijken van Lens-Saint-Remy heten "Le Petit Marais" en "Le Grand Marais". Toen het klooster hier werd gevestigd, was het nodig om het met water verzadigde omringende land droog te leggen. De afvoerkanalen bij Lens-St-Remy worden "Geer du Carmel" en "Geer du Grand Marais" genoemd. Ze komen samen in een weiland voordat ze de Chevées ingaan. Na een afstand van 54 km mondt de Geer bij Maastricht in Nederland uit in de Maas.

Lens-Saint-Servais (gemeente Geer) is een typisch Hesbisch dorp, waar de woningen aan weerszijden van een hoofdas gegroepeerd zijn. Het oude centrum wordt door een verbreding in de vorm van een plein, beplant met twee lindebomen, bij de kerk gemarkeerd. Belangrijke oude gebouwen uit de 16e, 17e, 18e en 19e eeuw vormen een opmerkelijk architectonisch geheel en zijn rond dit plein gegroepeerd. Vlakbij een omheinde boerderij van middelmatig belang, gebouwd in 1777 in baksteen en kalksteen aan de doodlopende Delens, trekt de aandacht. De parochiekerk in baksteen en kalksteen van Saint-Servais werd in 1769 op een basis van kalksteenpuin gebouwd. Tegenover, in de rue de Lens-Saint-Remy, is de oude kasteelboerderij sinds 1728 eigendom van de familie Tornaco. Vroeger was het een vierkantshoeve, maar nu is het tot een woning uit de 16e eeuw, die in de daaropvolgende eeuwen werd verbouwd, en tot een haakse vleugel met bijgebouwen uit de tweede helft van de 17e eeuw beperkt.