De Bronnen Wandeling

Parkeerplaats, speeltuin, petanquebanen en barbecueplaats. De aanwezigheid van een dolmen herinnert ons eraan dat het dorp Avin sinds 1980 met het Franse dorp Taizé gekoppeld is. Het was in 2000, ter gelegenheid van de 20e verjaardag van de koppeling, dat Taizé Avin deze dolmen aanbood en werd op de plaats van het oude gemeenschapshuis aangebracht. Daar tegenover, aan de andere kant van de Rue des Limonadiers, staat de voormalige gemeenschapsschool, die nu een woonhuis is geworden.

Gelegen op het kruispunt van Rue A. Piron en Rue des Limonadiers, de kapel Saint-Donat, van steen en met een vierkante plattegrond, komt uit de eerste helft van de 19e eeuw. Deze kapel vervangt een andere, die in 1784 op dezelfde plaats werd gebouwd en daarna werd verwoest. De locatie werd ooit de "vallei der ongelukken" genoemd. Het kwam namelijk vaak voor dat de bliksem hier insloeg, wat de plaatselijke bevolking schrik aanjoeg. Daarom bouwden zij deze eerste kapel en wijdden die aan de heilige Donat, die volgens de traditie degenen die tot hem bidden voor de natuurrampen beschermt, in het bijzonder voor blikseminslag en natuurplagen.

Deze bron is naar Lambert Streel genoemd, die in de Nederlandse tijd burgemeester van Avin was. Hij kocht een grote boerderij in de buurt van de bron, die nu zijn naam draagt, en waarvan nu niets meer over is. Zijn nakomelingen bleven de boerderij bewonen en verlieten haar in 1908. De materialen van de boerderij Streel, die in het begin van de 20e eeuw werd gesloopt, werden door vele particulieren voor de bouw van stallen, schuren, enz gebruikt. Na het vertrek van deze boeren werd hun grote bezit door de boeren van Avin verdeeld, die hun bebouwbare oppervlakte wilden vergroten. Deze deling was het beginpunt van een verbetering van de levensomstandigheden, die tot de crisis van de jaren dertig niet ophield. De naam Streel is nog steeds verbonden met de bron en de beek van de Streel-fontein. In het verleden kwamen de inwoners van de streek naar de fontein om kwaliteitswater te halen. Helaas is de laatste jaren uit metingen gebleken dat het water niet langer drinkbaar is.

Jean-Philippe de Diest, uit Jandrain afkomstig, woonde in Marneffe en was de grootste grondbezitter van de provincie: hij bezat meer dan 800 hectare grond, waarvan 440 in Avin, waar hij twee boerderijen had, de "grote boerderij van Diest" en de "kleine boerderij van Diest", langs de beek van de fontein Streel. Bij zijn dood erfde zijn halfbroer Jean-Nicolas zijn eigendom. De zoon van deze laatste, Jean-Baptiste, was burgemeester van Avin van 1858 tot 1861. Zijn zoon, ook Jean-Baptiste genaamd, nam de boerderij over en veranderde deze bijna volledig. Hij liet onder meer de grote hoeve verbouwen tot een kasteel, dat later "Kasteel de Diest" werd genoemd. Hij wijdde zich voornamelijk aan het fokken van showpaarden. Na de dood van haar man overleed mevrouw de Diest, geboren Claes, in 1927. Het kasteel en de boerderij werden door haar nicht, Gabrielle Moncheur de Rieudotte, die in 1942 overleed geërfd. Zij liet haar bezittingen na aan haar broer, Camille Moncheur. Zijn zoon Jean Baptiste Moncheur was burgemeester van Avin van 1959 tot 1976. Hij was de laatste burgemeester van Avin, voor de fusie met Hannuit. Het kasteel, dat was op een vochtige plaats, langs de beek van de Streel-fontein gebouwd, was oncomfortabel en onverwarmbaar. Enigszins verwaarloosd door Jean Baptiste Moncheur, werd het in 1971 gesloopt. De kleine naburige boerderij, ook slecht onderhouden, werd rond 1985 met de grond gelijk gemaakt. Alles wat overblijft is een grote schuur, nu nog zichtbaar vanaf de straat A. Piron. Het komt uit het midden van de 19e eeuw en ligt geïsoleerd, aan het eind van een pad dat vanaf de Streel fontein leidt. Jean Baptiste Moncheur overleed in 2003. Een van zijn zonen, Pierre, nam over wat er nog over was van het landgoed. De voormalige stallen van het kasteel zijn omgetoverd tot een prachtig gebouw, omgeven door een groot bosrijk park dat via een klein pad verbonden is met de Rue des Limonadiers. Het is nu het "Château Moncheur".

In het verleden bevond zich in de onmiddellijke nabijheid van het kasteel van Avin een kapel die aan Saint Etienne gewijd was. Zij werd in 1756 tot kerk verbouwd en vervolgens rond 1804 met een toren uitgebreid om plaats te bieden aan de klokken van de voormalige St. Lambertuskerk in Atrive, die juist was afgebroken. In 1906 schonk Maria Claes, echtgenote van de rijke burgemeester van Avin, Jean-Baptiste de Diest, een deel van haar grote fortuin voor de bouw van de nieuwe St.-Stefanuskerk, die we vandaag zien. In neogotische stijl, heeft het een lang schip met zijbeuken en dwarsbeuk. De toren, met een veelhoekige vloer, wordt door een torentje begrensd. Binnen trekken de muurschilderingen van het koor door Gustave Meunier, het plafond van rode terracotta tegels met decoratieve schilderingen versierd, het eiken meubilair uit het begin van de 20e eeuw, de stenen doopvont met koperen deksel uit 1910 en de verscheidenheid aan glas-in-loodramen de aandacht van de bezoeker. De pastorie, rechts van de kerk, wordt door lage muren met daarop smeedijzeren hekken beschermd. Zij werd in dezelfde tijd als de nieuwe kerk, met dezelfde materialen en in dezelfde neogotische stijl gebouwd. Het gebouw links van de kerk, dat nu "Clair-Lieu" heet, komt van 1904 uit. Het was oorspronkelijk een klooster met een apotheek. Later werd er een katholieke school in ondergebracht en vervolgens werd het enkele jaren als noviciaat voor de paters kruisvaarders van het klooster van Hannuit gebruikt. Dit vierkante gebouw wordt door symmetrische reeksen deuren en ramen in de voorgevel gekenmerkt.

Deze villa met zijn karakteristieke toren werd voor François Landercy, burgemeester van Avin van 1912 tot 1919 en van 1926 tot 1931 gebouwd. In 1916 liet hij een turbine in de beek Mohéry, vlak bij zijn huis aanbrengen, en later liet hij gratis elektrische verlichting in de kerk van Avin aanleggen en voorzag bijna alle gezinnen van de parochie tegen een redelijke prijs van licht.

De Calvarieberg, omgeven door een smeedijzeren hek, werd in 1934 ter herdenking van het Jubeljaar van de Verlossing opgericht.

Nadat de begraafplaats rond de oude kerk bij het kasteel in onbruik was geraakt, werd in 1857 een nieuwe begraafplaats aangelegd aan de Ruelle des Mottes, tegen de overstromingen van de Mehaigne beschut. Het bevat verschillende opmerkelijke grafmonumenten, waaronder twee kapellen die van de aanwezigheid van belangrijke families in het dorp Avin getuigen.

De bouwdatum van het kasteel is niet bekend, maar moet in de 17e eeuw, op de fundamenten van een ouder gebouw (het oudste deel van de kelders komt uit de 16e eeuw) worden geschat. In 1816 werd het eigendom van generaal graaf Jean Joseph de Looz-Corswarem die het radicaal in Empire stijl verbouwde. Het nieuwe kasteel werd in 1840 in gebruik genomen. Tussen 1999 en 2001 werd het door de graaf en gravin Gérald de Looz-Corswarem herbouwd. De slijtage van de tijd en een zekere dapperheid hebben veranderingen voorgesteld die het kasteel van Avin zijn verhoudingen en zijn karakter van de XVIIIe eeuw hebben teruggegeven. De bijgebouwen, voormalige stallen, schuur en dienstgebouwen, worden door verankering uit 1776 verdacht. Ze werden in de jaren 2010 tot een grote gîte met 21 bedden in zeven kamers omgebouwd.

Aan de oevers van de Mehaigne is dit pad door de ASBL Moxhe au Fil de l'Eau , in samenwerking met het « Plan Communal de Développement de la Nature de Hannut » en met de steun van vele mensen aangelegd. Dit nieuwe pad heeft het voordeel dat het verschillende bestaande paden opnieuw met elkaar verbindt. Het is de bedoeling dit gebied van groot biologisch belang voor het voetlicht te brengen en de rivier en de schoonheid van de landschappen die zij doorkruist, met respect voor de rivier te promoten.

Vroeger stond er in de kerk van Saint-Lambert d'Atrive een standbeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Bon-Secours, dat elk jaar vele pelgrims aantrok. Toen de kerk in 1756 buiten gebruik werd gesteld, werd het beeld overgebracht naar de voormalige kerk Saint-Etienne, die toen in het domein van het kasteel van Avin was ingesloten. Het werd later naar de nieuwe kerk van St. Stephen overgebracht. Om een eeuwenoude cultus aan Atrive te herstellen werd in 1938 de kapel van Notre-Dame de Bon-Secours op de hoek van de Ruelle des Mottes en de Rue d'Atrive gebouwd. Het beeld van de Maagd en het Kind werd tijdens een prachtige optocht van de kerk naar de kapel teruggebracht. Op die manier keerde ze terug naar haar oorspronkelijke buurt. Het oorspronkelijke standbeeld werd vervangen door een ander nadat het in 1989 werd gestolen.

De naam van de straat Atrive herinnert ons eraan dat er vroeger twee verschillende gehuchten in het dorp waren: Avin en Atrive. In de Middeleeuwen was Atrive de belangrijkste. De heren van Atrive, die een burcht bezaten bij de Mehaigne, behoorden tot een zeer oude familie waarvan verschillende leden reeds in 1188 vazallen van de graven van Namen waren. De eerste vermelding van een kapel in Atrive komt van 1034 uit. De kerk werd op een onbekende datum door een kerk vervangen: ze stond in de tuin van het huidige huis op de hoek van de Rue du Mohéry (op n° 22) en de Rue d'Atrive. In de 18e eeuw raakte de Saint-Lambertkerk in verval. Het werd in 1756 buiten gebruik gesteld tot groot ongenoegen van de parochianen van Atrive en werd uiteindelijk in 1804 gesloopt. In 1829 werd de eerste gemeentelijke school van Avin op het terrein bij de oude kerk van Saint-Lambert gebouwd: het is het huis dat we vandaag zien. Het gebouw diende ook als het eerste gemeenschapshuis. Vandaag is het tot een woonhuis omgebouwd.

De Kapel van het Kruis, op de hoek van de Limonadiersstraat en de Atrivestraat gelegen, is opgetrokken in baksteen en kalksteen op een vierkante plattegrond en van 1858 afkomstig. Vroeger stond er een polychroom eikenhouten Christus aan het kruis uit het begin van de 16e eeuw, door twee beelden omringd: de heilige Stefanus (16e eeuw) en de heilige Petrus (17e eeuw).

In de Rue de komen we langs een van de enige waterpompstations van de streek, in 1974 gebouwd. Naarmate de behoefte aan water toenam, werd in de loop der jaren steeds meer water opgepompt, tot wanhoop van de bewoners van de Mohery, die de fontein bij het dorpsplein niet meer zagen stromen. Nadien is het waterdebiet van de Mohéry zo sterk gedaald dat er vandaag nog slechts een druppeltje water in de beek over is!