De Twee Valleien Wandeling

In 2010 heeft de Koning Boudewijnstichting het gevraagde budget voor een project aan de zeer dynamische groep "Les Amis Réunis" van Petit-Hallet toegekend. Het doel van dit project, genaamd "Petit-Hallet: village du Jeu", was de strijd aan te binden met de verraderlijke transformatie van Petit-Hallet in een slaapdorp, die leidt tot individualisme en isolatie; het doel was de geest van het dorp van weleer door belangstelling te wekken voor ontmoetingen met buren rond sociale, culturele en recreatieve activiteiten te herontdekken. Om het sociale leven in het dorp nieuw leven in te blazen, werden op verschillende plaatsen in Petit-Hallet "reuzenspeelplaatsen" ontworpen. U zult er een op dit "gemeenteplein" ontdekken, het vertrekpunt van onze wandeling.

Het pad dat het smalle straatje Sous-les-Monts doortrekt, is ongetwijfeld een van de mooiste wandelingen die men in Hannuit kan maken. Inderdaad, de straat doorkruist eerst uitgestrekte weiden, in het midden waarvan de beek van Henri-Fontaine stroomt, omzoomd met populieren. Ter hoogte van het laatste huis gaat de straat over in een aangenaam pad. Deze loopt iets over de beek Henri-Fontaine, die links door de weilanden kronkelt, terwijl het pad langer wordt aan de voet van een heuvel, die aan de rechterkant al gauw met bomen begroeid raakt. Verderop loopt het pad onder de takken van de bomen van de heuvel door, die dan een klein bosje vormen, en de oude molen van de Caïade verschijnt onderaan de weiden. Het pad loopt vervolgens in de richting van Orp-le-Petit waar het langs de beek loopt en de plaats kruist waar elk jaar in augustus de grote motorcross van de Petite Gette wordt georganiseerd.

Kort na het punt waar de beek Wansin in de Henri-Fontaine uitmondt, staan de gebouwen uit 1841 van de oude molen van Caïade, die een meelfabriek was. Het grote schoepenrad, aan de achterkant van de molen aan het bereik van de beek, werd van onderen aangedreven door de stroming van het water. Hij wordt meestal verborgen door de struiken onderaan de weide die langs het eigendom loopt. Tijdens de Eerste Wereldoorlog konden de molens alleen volgens zeer nauwkeurige schema's draaien. De rest van de tijd, waren ze verzegeld. Desondanks slaagde een van de zonen Rosillon erin de molen van zijn ouders op illegale te runnen.

De productielocatie Jandrain heeft drie putten, een reservoir en een pompstation. De putten werden in 1952, 1957 en 1976 respectievelijk op een diepte van 25 meter in het Krijt van Haspengouw geboord. Ze zijn elk met een pomp van 100 m3/u uitgerust. In 1999 werden belangrijke ontwikkelingswerkzaamheden in het stroomgebied om verontreiniging van de putten te voorkomen uitgevoerd. Het reservoir van 500 m3 bestaat uit 3 reservoirs, terwijl het pompstation 2 pompen van 100 m3/u en één van 80 m3/u heeft, die het water aan de watertoren van Hannuit en aan het station van Forville (Fernelmont) leveren. Het hier opgevangen water voldoet aan de Waalse en Europese drinkwaternormen en behoeft geen enkele behandeling, afgezien van de verplichte chlorering om de eventueel aanwezige bacteriën, levende kiemen en organische stoffen te vernietigen. De installatie produceert gemiddeld 2.217 m3 water per dag en bedient een twaalftal gemeenten in het gebied, d.w.z. 25.000 inwoners.

Aan de achterkant van het huis op n° 15 in de rue de la Drève, aan de rechterkant, bevinden zich de overblijfselen van een voormalige kalkwinningsplaats. Gebroken krijt wordt gebruikt om de gewassen te verbeteren en de grond minder zuur te maken. Deze oude steengroeve, uitgegraven in de heuvels, werd vroeger ook als champignonkwekerij gebruikt. De tunnels strekten zich tot 4 km uit, maar vandaag is nog slechts een 160 m lange galerij met verschillende vertakkingen toegankelijk. Het is privé-bezit en een bezoek kan gevaarlijk zijn vanwege de mogelijkheid van instortingen. Een zeldzame vleermuissoort heeft hier een schuilplaats gevonden.

De kerk van Wansin is aan de heilige Apolline gewijd, die vroeger tegen kiespijn werd aangeroepen. De romaanse toren zijn afkomstig van ver voor de bouw van de kerk: hij komt uit de 12e eeuw en is volledig uit vuursteen opgetrokken, door hoekkettingen in kalksteen versterkt. Het zou als donjon kunnen gebruikt zijn - de aanwezigheid van schietgaten in de zijkanten versterkt deze hypothese. De toegangspoort werd pas in 1735 of 1755 geopend, zoals de datum op de poort aangeeft. Op de toren is een gedenkplaat gewijd aan Pierre Esnée, een Franse soldaat die op 13 mei 1940 op het dak van een huis in de buurt van de kerk, tijdens de slag van Hannuit sneuvelde. Hij werd te Belval (Manche) op 28 mei 1909 geboren, was landbouwer van beroep en brigadier van het 11e Dragon Regiment.

Vanaf het pad dat ons terugbrengt naar Petit-Hallet, mogen we het panorama over de vallei van Henri-Fontaine en het dorp Petit-Hallet niet missen.

Petit-Hallet was lange tijd een landheerlijkheid die in handen van het kapittel van Saint-Lambert van Luik was. In 1139 wordt op deze plaats reeds een kerk vermeld. De huidige kerk werd in 1757/1758 in kalkstenen baksteen en vuursteen herbouwd. Het werd in 1829 verbouwd na een zware aardbeving die het jaar daarvoor schade had aangericht. Ter versterking van de toren werden in 1865 talrijke ankers geplaatst. De kerk is toegankelijk via een portaal waarin een chronogram is gegraveerd (1757). In de omringende muur staan twee grafstenen uit de 19e eeuw. Tegen de kap van het koor staat een stenen kruis uit de 17e eeuw.

Na een eerste carrière als persfotograaf, heeft Xavier Meur zich in 2004 tot ambachtelijke gletsjer "à l'ancienne" geheroriënteerd. Geen naambord of zichtbaar uithangbord aan de buitenkant, alleen een zwart plaatje met vermelding van zijn naam en activiteit aan de muur van de oude boerderij waarin hij nu woont. Elke week maakt Xavier Meur meer dan vijftig verschillende ijsjes, variërend van aardbeienpeper en karamel met gezouten boter tot mojito en blauwe Chimay. Geen salon om van je ijsje te genieten, maar een bank in de wilde tuin naast het huis. Rue de la Fusion 11, 4280 Petit-Hallet +32 19/63. 34. 53 xaviermeur.be/

De bouw van de nu nog zichtbare molen, onder de naam "Rassart molen" bekend, afkomstig van 1816. Een in de muur ingemetselde steen draagt deze datum. Het was een meelfabriek, relatief klein en van steen gebouwd. Het werd later met bakstenen uitgebreid. De oude molen is gebleven zoals hij was in 1999 bewaard. Het mechanisme van de molen is nog steeds in het gebouw aanwezig. Het schoepenrad aan de buitenkant is erg versleten en verroest, en er stroomt geen water meer in de molenstroom.

De kapel is rechthoekig van vorm en in baksteen en kalksteen opgetrokken. De spitsboogdeur wordt door een oculus van gegoten steen bekroond. Onder de oculus bevindt zich een kalksteen met de inscriptie "Opgedragen aan Maria Onbevlekt Ontvangen door de familie Degive 1888".

De "kasteelhoeve" wordt zo genoemd omdat ze toebehoorde aan de familie Lefranc die in de 18e eeuw de landheerlijkheid Petit-Hallet bezat. Het is een vierhoekig gebouw van baksteen, kalksteen, tufsteen en vuursteen, dat in de 18e en 19e eeuw werd gebouwd. Het portaal met beschilderde stenen heeft, net als de aangrenzende muren, een halfronde boog; het komt uit de eerste helft van de 18e eeuw. Het portaal wordt door een bakstenen duiventoren bekroond. De boerderij bestaat uit een bakstenen hoofdgebouw met stenen kozijnen, en verschillende bijgebouwen. De nieuwe eigenaar heeft het tot een luxeplaats voor professionele ruiters van het hoogste niveau verbouwd: het is de "Petit-Hallet stoeterij". Daar moeten binnenkort luxeappartementen, een gîte met zwembad, een fitnessruimte en zelfs een bistro-restaurant worden gebouwd.