Loos, van 1870 tot 1945
De Cirkwi brief
Ontworpen door de stad Loos, nodigt deze route je uit om je te verdiepen in de aangrijpende rollen die het gebied tijdens de Wereldoorlogen speelde, met speciale aandacht voor de sombere herinnering aan de Loos Trein. Deze trip, meer dan een simpele wandeling, belichaamt een reis door de tijd. Het opent deuren naar verborgen verhalen, gefluisterd door monumenten, crypten en begraafplaatsen, waarbij de moed van de stad en de huiveringwekkende ervaringen van hen die gedwongen werden meegenomen, worden onthuld. Laat het serene landschap om je heen scherp contrasteren met de verhalen van strijd, overleving en herinnering uit een niet-zo-ver verleden.
Technische Specificaties voor Je Trektocht
Deze route, die ongeveer 2,29 kilometer beslaat en is ontworpen door de Ville de Loos, kenmerkt zich door minimale hoogteverschillen, variërend tussen de 27 en 38 meter boven zeeniveau. Het bijna verwaarloosbare totale positieve hoogteverschil van ongeveer 8 meter zorgt voor een rustig tempo dat geschikt is voor deelnemers van alle leeftijden en conditieniveaus. Het omgaan met geschiedenis is nog nooit zo toegankelijk geweest, aangezien deze reis zowel een fysieke als educatieve excursie door tijd en herinnering biedt, dwars door het landschap van Loos.
Seizoentips voor Bezoekers
Om je ervaring te verrijken, wordt een bezoek tijdens het voorjaar of de vroege herfst aanbevolen, wanneer milde temperaturen en minder drukke paden ideale omstandigheden creëren voor contemplatie en exploratie. Kleed je in lagen, omdat het weer onvoorspelbaar kan zijn. Comfortabel schoeisel is een must voor het voornamelijk vlakke terrein. Draag altijd water bij je, vooral in warmere maanden, en onthoud dat respect voor deze historische sites het belangrijkst is. Vroege ochtenden of late middagen zorgen voor zachter licht voor fotografie, waardoor een sombere schoonheid wordt toegevoegd aan je reis door het historische hart van Loos.
Loos: Echo's uit het Verleden
Loos, gelegen in de regio Hauts-de-France, staat als getuige van de verwoestingen en veerkracht in oorlogstijd. Deze stad draagt niet alleen de littekens uit de turbulente jaren tussen 1870 en 1945, maar dient ook als hoeder van herinneringen door middel van haar monumenten en begraafplaatsen. Elke plek langs de route vertelt een hoofdstuk uit het verleden van Loos, van het hartverscheurende vertrek van de Loos Trein vol gevangenen tot slagvelden die beelden van moed en opoffering oproepen. Het begrijpen van de historische betekenis van Loos biedt diepgaande inzichten in het bredere verhaal van het oorlogvoerende Frankrijk.
Weersinformatie en Aanbevelingen voor Bezoek
Loos valt onder een oceaanklimaatzone, met gematigde temperaturen het hele jaar door en een neiging tot onvoorspelbare regenbuien. De zomers zijn mild, terwijl de winters koel maar zelden streng zijn, waardoor elk seizoen geschikt is voor een bezoek. Voor de meest comfortabele reis langs de historische plekken van deze route zijn de gematigde periodes van het late voorjaar en de vroege herfst ideaal. Deze tijden bieden een perfecte balans tussen aangenaam weer en de serene sfeer die nodig is om diep na te denken over de historische verhalen die in de grond van Loos verankerd liggen.
Technische informatie
Hoogteprofiel
Startpunt
Punten van interesse
Stèle commémorative du Train de Loos
Le Train de Loos est un convoi de déportés, résistants et politiques, affrété le 1er septembre 1944 par les autorités d’occupation allemandes vers les camps de concentration nazis, au cours de la Seconde Guerre mondiale, deux jours avant la libération de Lille. Le Train de Loos quitte la gare de Tourcoing le 1er septembre 1944, alors que les Allemands évacuent Lille. Il emmène en déportation, en Allemagne, 872 prisonniers politiques et une majorité de résistants, arrêtés depuis plusieurs semaines et détenus dans les prisons de Béthune, de Valenciennes et de Loos. Ce jour-là, les prisonniers sont amenés par camions et sont entassés à 80-90 dans treize wagons à bestiaux. Seuls 23 détenus échappent à la déportation grâce à un pneu crevé. Le train se dirige vers la Belgique, remonte jusqu'en Hollande puis redescend vers la Rhénanie. Les conditions du voyage sont épouvantables : ils ne peuvent ni s'allonger ni même s'asseoir. L'angoisse monte au fil des heures. Ils n'ont pas d'eau et souffrent de la soif, puis de la faim (sur le quai avant le départ, des représentantes de la Croix-Rouge averties par le chef de gare français ont tenté de distribuer vivres et cigarettes, de recueillir des messages pour les familles, mais n'ont guère réussi à avancer et nombre de messages ont été interceptés par les gardes). La chaleur est suffocante, les wagons ne sont aérés que par de petites lucarnes grillagées qui ne donnent que peu d'air et on se bouscule pour aller y respirer un peu. Au fil des heures, les mauvaises odeurs montent : odeurs de transpiration, odeurs liées à la satisfaction des besoins naturels pour lesquels rien n'est prévu, en dehors de quelques boites de conserve. Le convoi arrive dans la région de Cologne le 3 septembre 1944. La plupart des prisonniers sont affectés au déminage des voies ferrées en Allemagne, puis sont internés dans différents camps de concentration nazis, comme Oranienburg-Sachsenhausen, Dachau ou Buchenwald. 284 personnes sur 872 rentreront de déportation. Le Train de Loos est le dernier convoi parti de France vers les camps de la mort.
Ferme d'Ennequin
Autrefois, ce lieu abritait bel et bien ce qu’on appelait une « cense », plus que millénaire et construite au Moyen-Âge. Jusqu’à l’époque moderne des dynasties Habsbourg, la Cense d’Ennequin a très longtemps été propriété monastique de l’Abbaye de Loos. Brûlée le 25 juillet 1676 lors d’un raid des soldats du rois Louis XIV, la ferme a connu maints soubresauts. On trouve sur l’une des poutres, la date de sa reconstruction : 1677. A la révolution française, les biens du clergé furent mis à disposition de la Nation et la ferme fut confisquée avant d’être vendue en 1791 à la famille Leboucq, devenant l’objet d’un héritage de plusieurs décennies. Par la suite, elle devint la propriété de la Société des Ciments et Chaux hydrauliques du Nord dont le siège était à Haubourdin. En 1929, la ferme passa à l’Hôpital d’Haubourdin avant d’être vendue à la municipalité. En 1998, la ville signa une convention d’occupation d'une partie la ferme par l’association la Ronde des Géants, devenue en 2011 « Frères de Géants ».
Cimetière militaire
Cimetière militaire de la Seconde Guerre Mondiale.
Monument au morts 1939 - 1945 et aux victimes des Guerres d'Indochine et d'Algérie
Crypte aux morts de la guerre 1914 - 1918
Monument aux morts 1914 - 1918
Monument aux morts 1870 - 1871
Gegevensauteur
