Chenêt

In dit kleine museum dicht bij het stadcentrum, vindt u een hele reeks voorwerpen uit de Tweede Wereldoorlog. Deze oorlogsherinneringen zijn de vrucht van ontdekkingen door twee mensen met een passie voor de Slag om de Ardennen, op het platteland en in de bossen van de regio. Ze brengen een bijzondere hulde aan de Amerikaanse 87ste Infanteriedivisie. 

Deze kerk, die tot 1809 een parochiale kerk was, is een van de oudste Romaanse kerken in België en nam de naam Saint-Gilles aan in 1064. Ze is dus de oudste parochiekerk in België die aan Saint Gilles de Gard is gewijd, en aan wie gebeden wordt tegen angst en nachtmerries. Ze wordt omringd door haar kerkhof, waar nog oude kruisen en inscripties uit de 18de et 19de eeuw te vinden zijn (schisma van Ottré). In 1949 werd ze volledig gerestaureerd na de ontploffing van een V1 in 1944.Verklarende borden aan de ingang.  

Het museum koestert de herinnering aan de man de “Rafaël van de bloemen” werd genoemd en wereldwijd befaamd was voor zijn rozen.Pierre-Joseph, beroemd schilder-aquarellist, werd in 1759 geboren in Saint-Hubert. Op 23-jarige leeftijd verlaat hij zijn geboortestad en trekt naar Parijs. Hij maakt er platen met planten en bloemen (lelieachtigen, rozen,…- voor de beroemdste botanisten van zijn tijd (“L’Héritier”, “Candolles”…). In 1783 wordt hij verbonden aan de collectie velijnen van de Koning. Deze collectie zal een plaats krijgen in de Plantentuin die het Natuurhistorisch Museum zal worden. Onder zijn leerlingen vinden we Koningin Marie-Antoinette, Keizerin Joséphine, echtgenote van Napoleon I en Louise-Marie van Orléans, de eerste koningin van de Belgen, echtgenote van Leopold I. In 1840 sterft Pierre-Joseph Redouté in schulden en armoede, ondanks zijn roem. Zijn lichaam rust op het kerkhof van Père Lachaise in Parijs.Talrijke originele werken, prenten en objecten worden tentoongesteld in het museum, alsook gravures van de “Beschrijving van Egypte” (Henri-Joseph Redouté – schilder-zoöloog, en broer van de beroemde aquarellist).

De basiliek van Saint-Hubert, bekend bedevaartsoord ter ere van Sint-Hubertus en erkend als uitzonderlijk erfgoed van Wallonië, bekoort de bezoeker door haar majestueuze uitstraling en elegantie. Haar silhouet rijst op temidden van een mooie lijst van Ardense bossen.Ze is de spectaculaire getuige van de dynamiek van een benedictijner abdij die gesloten werd door de Franse revolutionairen gesloten werd. Verschillende abdijkerken, steeds grotere, volgden elkaar op, zowel voor het monastieke leven als voor de toewijding van pelgrims.Terwijl de eerste fundering teruggaat tot de 7de eeuw, werd het huidige gebouw vooral opgetrokken tijdens de 16de eeuw. De basiliek is een heus geschiedenisboek over de architecturale evolutie, van de romaanse stijl tot de overdaad van de gotiek en de renaissance. Het barokke van de voorgevel van begin van de 18de eeuw contrasteert met het interieur, waar, het licht de kleuren van de materialen zo intens maakt: blauwe, gele, roze stenen, marmer en hout.Infoboekje te koop bij het “Maison du Tourisme” en in de basiliek FR/NL/EN/DE

Dit oude abdijgebouw, gebouwd in 1729 onder abt Célestin de Jong, verhoogde het prestige van de abdij en bood een onderdak dat paste bij de rang van de gasten, aan de pelgrims of bezoekers van de prelaten. Deze buurt huisvestte de Kanselarij van de landen van Saint-Hubert, ontvangst- en ceremoniezalen.De renovatiewerken van het Erehof waren erop gericht om de buurt er zoveel mogelijk zoals vroeger te laten uitzien. Het gerestaureerde hek is versierd met allegorische beeldjes die de Romeinse kalender voorstellen, gevormd door tien maanmaanden (maart tot december). Het bouwsel herbergt tegenwoordig de Service Culture et Sport (Dienst voor cultuur en sport) van de provincie Luxemburg. De werken op het plein voor de basiliek hebben in 2011 meerdere archeologische vondsten aan het licht gebracht. Deze ontdekking deden de kennis die we tot nog toe hadden over de oorsprong van de stad een heel andere richting opgaan. Onder deze overblijfselen vinden we deze van een grote Romeinse stad, de resten van het Abdijpaleis, een ander gebouw en een kerkhof. Door eeuwen heen werden al deze gebouwen in elkaar geschoven tijdens de vele vernielingen en reconstructies. De ontdekking van een Romeinse villa geeft een totaal andere kijk op de tot nu toe gekende informatie over Saint-Hubert. Voordien begon de geschiedenis van Saint-Hubert met de aankomst van de eerste religieuzen aan het einde van de 7de eeuw, maar nu begint ze dus 400 jaar vroeger. De antwoorden die deze opgravingscampagne heeft gegeven op de vragen van geschiedkundigen zijn veel minder talrijk dan de nieuwe vragen die ze opgeworpen heeft. De villa wijzigt deze gegevens omdat ze dus een veel vroeger bestaan bewijst. Dit gebouw werd mogelijk vernield aan het einde van de 3de eeuw. 

Ex-voto, gebouwd in 1668, ter erkenning van de bescherming verleend aan de bevolking tijdens de grote pest van 1636.