Patrimoine et châteaux en Vallée de la Laize

Het gebouw, dat kenmerkend is voor de 16e-eeuwse architectuur, staat op de monumentenlijst. Bij het kasteel hoort een ommuurd park van 120 hectare. Er is een mineraalwaterbron op het terrein Privé eigendom, zichtbaar vanaf de openbare weg.

De Jouette molen was een meelfabriek tot 1945. Voor de Revolutie, was de bevolking werden verplicht hun graan te malen in de banale molen van de edelen en de monniken, in ruil voor royalties. Het leverde aan de plaatselijke bakkerijen voordat het na de Eerste Wereldoorlog werd uitgedaagd door de grote meelfabrieken in Caen. Privé, gesloten voor het publiek.

De leerlooierijen verkochten een deel van hun leer in Normandië aan zadelmakers, laarzenmakers en schoenmakers. Vanaf 1870 was een groot deel van de productie bestemd voor de schoenindustrie in Fougères. Het leger, het postkantoor en de spoorwegen waren ook belangrijke klanten. In de jaren 50 exporteerden de Normandische looierijen naar Noord Afrika en Congo. Laatste overblijfsel van de looi-industrie in de Laize vallei. De oude leerlooierij van Auguste Lefèvre uit 1880, die dankzij de actie van de vereniging Val de Laize is gerestaureerd, was actief tot 1910 en vormt het laatste overblijfsel van de leerlooierij-industrie in het Laize-dal. Open op aanvraag voor groepen van de Communauté de Communes Cingal Suisse Normande.

Het kasteel van Mademoiselle de la Gournerie, links te zien aan het einde van een lindenlaan, staat op de monumentenlijst. Dit kasteel werd tussen 1760 en 1770 gebouwd door de familie Harel (oorspronkelijk afkomstig uit Cinglais en veredeld door Lodewijk XIV). Privé, gesloten voor het publiek.

Het kasteel van Bretteville sur Laize werd in 1768 gebouwd door Thomas Elie. 15 jaar later liet hij een landhuis bouwen in een omgeving van water en weilanden. Het kasteel is omgeven door water en weilanden, met brede lanen met lindebomen, een waterspiegel en een park in Engelse stijl achter het huis. Privé eigendom, zichtbaar vanaf de openbare weg.

De begraafplaats van Urville, gelegen tussen Caen en Falaise, is de laatste rustplaats van 696 militairen. Het is een belangrijke begraafplaats, want het is de enige Poolse necropolis uit de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk. De honderden kruisen vormen de voorhoede van een groot V-vormig monument, met bovenop een aluminium beeldhouwwerk dat de Poolse adelaar symboliseert. De meeste bewoners van dit heiligdom waren leden van de 1ste Poolse Pantserdivisie van generaal Maczek. De eenheid was betrokken bij de Slag om Normandië vanaf 1 augustus 1944, met name bij het sluiten van de Zak van Falaise.

Het landhuis Urville wordt momenteel gerestaureerd. Het dateert uit de 14e eeuw en staat sinds 1929 op de monumentenlijst. Vroeger stond hier de parochiekerk van St Vigor, voordat deze werd verplaatst naar het centrum van het dorp. Privé, gesloten voor het publiek.

Deze kerk, bekend als de "kapel van Saint-Jean-de-Malpas", is herbouwd op de plaats van of in de buurt van een kapel die aan het eind van de 18e eeuw werd verwoest en dezelfde toewijding droeg, en is een neogotisch bouwwerk. Met een langwerpig schipvormig plan werd het aan het begin van de 20e eeuw gewoonlijk Notre-Dame-de-Lourdes genoemd. Open voor het publiek.