Een beetje geschiedenis

Al duizenden jaren maakt het paard deel uit van het dagelijks leven van de mens. Lange tijd kwam het enkel in het wild voor, maar na verloop van tijd werd het gedomesticeerd en voor een lange periode erg belangrijk voor de mens. Als je met paarden kon omgaan, was je namelijk zo goed als zeker van de overwinning in de strijd. Het paard is al sinds de oudheid een "vervoermiddel" en een oorlogswapen. Vanaf de middeleeuwen evolueerde de relatie tussen mens en dier. Zo begon men vanaf de 13e eeuw met het fokken van paarden, met als doel het beste paard te verkrijgen. Het belang van het paard wordt ook weerspiegeld in de grote zorg die het kreeg en vandaag nog steeds krijgt. Door de eeuwen heen hebben paarden een zeer speciale plaats in het leven van de mens ingenomen.
We nodigen u uit om enkele momenten uit de geschiedenis van onze streek te ontdekken, aangevuld met wat uitleg over de evolutie van het paard in onze samenleving. We hopen dat u net zoveel plezier zult beleven als wij en dat u op een leuke manier meer te weten komt over de landschappen die u doorkruist.

Onze regio in de Romeinse tijd.
De heirbaan Bavay-Tongeren, die in de laatste twee decennia voor Christus door Augustus werd aangelegd om de veroverde gebieden van Julius Caesar te organiseren, doorkruist onze regio om de belangrijkste administratieve steden met elkaar te verbinden. De 145 km lange weg was aanvankelijk bedoeld voor politieke en militaire doeleinden, maar werd al snel een belangrijke verkeersader voor economische en culturele ontwikkeling.
De aanwezigheid van de weg leidde tot de vorming van nieuwe nederzettingen en de aanleg van grafheuvels. Deze graven, voorbehouden aan de aristocratie, behoorden toe aan de eigenaars van grote landbouwbedrijven tijdens de hoogtijden van het Romeinse Rijk (1e-3e eeuw). Ze bestonden meestal uit een grafkamer met, vlak bij de overledene, tal van kostbare offergaven (serviesgoed, toiletartikelen, interieurdecoratie, juwelen, enz.). Die offergaven getuigen van de economische macht van de overledene en het rijkelijke banket dat bij de begrafenis werd georganiseerd. Deze Gallo-Romeinse grafheuvels zijn een erfenis van de Etruskische funeraire architectuur, die later door de Romeinen werd overgenomen.
Vandaag zijn er ongeveer zestig Gallo-Romeinse grafheuvels bewaard gebleven in de oude stad van Tongeren.
De grafheuvels van Seron zijn een mooi voorbeeld van deze oude begraafplaatsen. Tijdens de opgravingen van deze drie graven, in 1854 en opnieuw in 2018, werden serviesgoed, munten van Hadrianus (117-138) en olielampen ontdekt. Ze onthulden ook een omheining die de begraafplaats afbakende en een crematiegraf met zes stukken aardewerk, fragmenten van een zalfspatel en een haarspeld van koperlegering, wat laat vermoeden dat er hier een vrouw begraven werd.
Het serviesgoed dat op de vindplaats werd gevonden suggereert dat er
een banket werd gehouden, en dat er tijdens de herdenkingsfeesten maaltijden genuttigd werden in de buurt van het graf.
Uit de studie van deze graven is gebleken dat ze een periode van één tot drie generaties beslaan, waarbij één van de overledenen rond het midden van de 2e eeuw werd begraven en een andere in de 3e eeuw, wat aantoont dat de site gedurende vele decennia werd gebruikt.


Het paard in de Romeinse tijd:
De Romeinse cavalerie bestond uit rijke mannen. Leden van de cavalerie moesten namelijk hun eigen paarden hebben en voor hun eigen uitrusting en hun dier zorgen. Hierdoor vormde deze groep een soort aristocratie die Equites werd genoemd (de naam voor de leden van de ridderstand in het Oude Rome). Ze waren klein in aantal en werden ingezet om de gelederen van de vijand te doorbreken en zo de infanterie een voordeel te geven. De Equites werden ook ingezet voor verkennings- en achtervolgingsmissies. Na verloop van tijd begonnen de Romeinen een onderscheid te maken tussen oorlogspaarden, renpaarden, paarden die gebruikt werden voor parades en de zwaardere paarden die gefokt werden voor werk en transport. Het paard werd zo een alledaagse metgezel die de mens vergezelde tijdens zijn reizen, vrije tijd, de jacht en oorlogen, en waar met veel zorg voor werd gezorgd.