A Léon, circuit des airials

Het bos van Les Landes staat van half maart tot half oktober onder streng toezicht en is bezaaid met wachttorens. Deze metalen kolossen, zo'n veertig meter hoog, staan garant voor de veiligheid tegen branduitbarstingen. Tot 2004 waren seizoenarbeiders verantwoordelijk voor dit toezicht, dat zijn doeltreffendheid vaak heeft bewezen. Maar de plotselinge dood van één van hen, waarschijnlijk als gevolg van blikseminslag, veranderde dat alles, en sindsdien zijn de torens uitgerust met bewakingscamera's. Ondersteund door een systeem met de naam Prodalis, dat in 2010 de ENSOSP-innovatieprijs won, hebben hun scherpe ogen sindsdien het menselijk oog vervangen in deze constante strijd tegen de vlammen.

De airial, soms omschreven als een soort oase in de Landeswoestijn, is de incarnatie van "Landesgeluk". Te midden van de majestueuze eiken vormt zij het basiselement van de verstedelijking van kleine groepen woningen die zich soms in een boog rond het oorspronkelijke luchtschip ontwikkelen. Het dak ligt stevig op de heide en daalt vaak zeer laag naar het westen om de invloed van de zeewinden te beperken. Het Petit airial is een voorbeeld van de bouw in dit kustgebied met welgestelde huizen, waarbij het vakwerk is opgevuld met mortel en bakstenen die onder een hoek zijn gelegd.

Grit boerderij Ah, de Landes eend! Een instituut! Typisch voor de keuken van het zuidwesten, in paté, confit, foie gras of rillons, wekt het de smaakpapillen op en prikkelt het de zintuigen na de bucolische omzwervingen. En voor wie nieuwsgierig is naar wat er op zijn bord zal vallen, is een gratis bezoek met een demonstratie dwangvoedering mogelijk, op de Ferme de Grit en elders.

Elk dorp heeft zijn eigen origineel, zijn eigen gek, zijn eigen plaatselijke excentriekeling, die als bijzonderheid heeft het leven van de gemeenschap op te fleuren. Vanaf de jaren 1920 was Léon de thuisbasis van een merkwaardig personage: Loys Labèque. Hij was een zwerver met anarchistische neigingen, een avonturier met een mystieke inslag, werd ook geraakt door het christelijk geloof en schreef mysterieuze gedichten voor de doorsnee mens. Hij was afkomstig uit Léon en zou daar rusten tot het einde van zijn dagen, in 1941, in de Villa Agnoutine. Voor sommige inwoners blijft de herinnering aan deze vreemde man die door de straten spookte, "gele panama, bril en zwarte lavaliere, valse kraag en celluloid manchetten van onvergetelijke afmetingen".