Kalkgraslanden

Het kalkplateau waarop u zich bevindt, was inderdaad ooit bedekt door een gelijkaardig beukenbos als u tegenkwam op uw weg naar de heuveltop. De ontbossing voor industriële of landbouwdoeleinden leidde tot een ingrijpende gedaanteverandering van ons bomenlandschap. De aaneenrijging van intensieve ontginning, van jaren van teelt en de aanleg van weiden verhinderde de vernieuwing van het woud. Deze grote graaszones waren gunstig voor de kweek van schapen en geiten. Deze kuddes werden bewaakt door herders die in de winter het harde en uitgedroogde gras verbrandden om in de zomer weer jonge en malse scheuten te doen uitkomen, die erg in de smaak vielen bij hun kuddes. Kalkgrasland is dus een halfnatuurlijk milieu, waar tal van inheemse planten woekerden en dat niet onderhouden kan worden zonder de ingreep van de mens.

Goed om te weten:
Het kalkgrasland is een studiezone die erg in trek is bij plantkundigen, omdat het een rijke flora biedt. Zijn kalkbodem is niet erg diep, kiezelig en ondergaat in de zomer zeer hoge temperaturen. Alle voorwaarden zijn verenigd voor de groei van planten die houden van kalkbodems en van warmte en die bijzonder goed aangepast zijn aan deze ruige omstandigheden (kleine en fijne, soms harige, harsachtige of vette blaadjes). Het typisch voorbeeld van dergelijke planten dat u kan tegenkomen is de jeneverstruik.