Sohier, in de uithoeken van de Calestienne en van de Ardennen, is vermaard voor zijn architecturaal erfgoed, dat onder meer bestaat uit tal van traditionele huizen en dertien hoeves die gerenoveerd en goed onderhouden werden en worden. Maar daarnaast zijn er ook de vele uitkijkpunten, de mooie oude eik (Gros Chêne), de oude school, de Saint-Lambertkerk (1870-heilige Lambertus), de pastorie. Het zijn de kwaliteit en de eenheid van zijn gebouwen, grotendeels uit natuursteen in de XIXe eeuw, die het dorp Sohier de titel van 'Een van de mooiste dorpen van Wallonië' opleverde. De foto toont een deel van de muur van een van de hoeves van het dorp. Naast grijsachtige kalkstenen (herkenbaar aan hun gladde oppervlak), zijn er ook zandstenen in verschillende kleuren te vinden (meestal groenachtig, maar soms ook bruinachtig of rood met een ruw oppervlak). Die prestigieuze benaming dankt dit kleine dorp echter ook aan de inzet van zijn inwoners. Elk jaar is het hele dorp in het mooie seizoen getooid met prachtige bloemen. Sohier, dat is ook een heel verhaal. In de eerste eeuw getuigt de begraafplaats die ontdekt werd in de locatie 'Le Gibet' van gallo-romeinse bewoning. Opgravingen legden aardewerk, munten en nog andere voorwerpen bloot. Vervolgens ontwikkelde het dorp zich dankzij zijn versterkt kasteel. Dit laatste was oorspronkelijk trouwens omgracht. Vier eeuwen lang stonden drie families, die verwant waren aan elkaar, aan het hoofd van de heerlijkheid en van het kasteel van Sohier.