La fontaine de Bernos

De Bernosfontein is van Gallische oorsprong. De Galliërs vereerden de godheden van het water en de druïden vierden hun cultus op open plekken waar de zon scheen in de buurt van de ijzerhoudende bronnen die als godheden werden beschouwd. Het spirituele leven van de Galliërs nam een belangrijke plaats in binnen hun sociale groep. De druïden, gekleed in het wit, een symbool van de zuiverheid van het licht en de onsterfelijkheid van de ziel, leidden bijeenkomsten in het bos, dat een tempel was geworden. De Bernosfontein is een plek die rijk is aan legende en mysterie. De ronde vorm, het ijzerhoudende water, de boog die de ingang markeert en die ooit een deur bevatte, en de omringende eiken.
De legenden doen sterk vermoeden dat er druïdische en Keltische culten plaatsvonden rond deze fontein, die nog nooit is opgedroogd.