La chapelle Saint-Roch

"in 1632, dwaalde de pest door het land. Floreffe werd niet gespaard. Uit die tijd stamt de oprichting van de Sint-Rochus kapel, recht tegenover de Abdij. Men vindt er nog, in een kleine vallei ten oosten van Floreffe, het oude kerkhof van de pest slachtoffers." (Barbier, Geschiedenis van de Abdij van Floreffe.

In 1632 dus, zoals op een steen staat gegrifd "IHS/1632", wordt er een heiligdom in baksteen en hoekankers in steen opgericht op een heuvel net buiten Floreffe. De kapel wordt toegekend aan Sint-Rochus, bekend sinds het midden van de XIVde eeuw voor de zorgen die hij wijdt aan de zieken van alle rang en stand.

Alle lagen van de bevolking vereren hem voor allerlei diverse ziekten en velen komen op een bedevaart naar Floreffe.

Het kerkhof van de pestlijders bevond zich in de vallei van de Crolcul, een beetje lager, ten oosten van de kapel aan het einde van een weg die eertijds de "weg van de dood" werd genoemd.

Een eeuw na zijn oprichting is de kapel veel te klein geworden en wordt het schip verdubbeld, dit keer in steen, en gekroond met een elegante klokkentoren.

Door de nabijheid van de tuinen van de Abdij, wordt de kapel nu ook toegekend aan Sint Fiacre, zoals men kan zien in de inscriptie : « IHS/S. ROCH/ET/S. FIACRE/P.P.N/1744 »

Aan het einde van de XIXde eeuw wordt de kapel gerestaureerd op aandringen van de gemeente, de kerkfabriek en de 'broederschap van Sint Rochus'. Deze restauratie geeft aan de kapel haar actuele vorm met een nieuw altaar en een met panelen bekleed plafond.

Vandaag is dit heiligdom, zoals zovele, een beetje aan zijn lot overgelaten tot een doopsel of een trouwpartij haar kortstondig doet herleven.

Elk jaar in augustus fleurt de kapel nog even op ter gelegenheid van de Sint Rochus Mars, die wordt georganiseerd door de lokale Compagnie de Turcos.