Deze kerk is een eigenaardig bouwwerk.
Men ziet een romaanse toren uit de XIIde eeuw, waarschijnlijk bedoeld als verdediging, met een schip en koor in laatgothiek uit 1634 en herbouwd in de XIXde eeuw.
Velen sporen en littekens meken het mogelijk voor een nieuwsgierig oog om de evolutie van het gebouw te volgen.
Eertijds was de situatie van Franière nogal complex omwille van de verschillende belangen in macht tussen Namen en Luik, via de kapitels van Fosses-la-Ville en de Abdij van Floreffe.
In 1834, na een veertigtal jaren afhankelijk te zijn geweest van Floreffe, wordt de parochie van Franière autonoom.
In de jaren 80 van de XXste eeuw, is het dak ingestort en werd er werk gemaakt van een mooie restauratie.
Als de deur openstaat is het zeker de moeite om binnen te kijken.
Aan de buitenkant staan er nog enkele kruisen en zerken van het oude kerkhof.
Het pastoorshuis uit 1626 net naast de kerk, is zeker ook de moeite van een blik waard.