Het fort van Huy

De eerste versterkingen, die de Maas en de Hoyoux domineerden, zouden dateren uit de 11e eeuw. In de 12e eeuw werd een toren toegevoegd en in de 13e eeuw kwam er ook een kapel. Minder dan een halve eeuw later bouwde men de torens Antioche en Damiette. Rond het einde van de eeuw werd de versterking aanzienlijk vergroot door Jean de Flandre. Het aspect van de vesting in het begin van de 16e eeuw is te danken aan Erard de la Marck, maar dat is enkel nog te zien op gravures. De versterking werd opnieuw gewijzigd in de 17e eeuw. In die tijd werd ze voorzien van forten(Fort Rouge, Picard, Joseph en le Sart), die men bouwde tot het begin van de 18e eeuw. In 1715 bezegelde het verdrag van la Barrière de afbraak die een aanvang nam in 1717.

In 1818 beslisten de Nederlanders om opnieuw een fort te bouwen, dat samen met Dinant, Namen, Luik en Maastricht, een verdedigingsgordel langs de Maas moest vormen. Het vroeg heel wat grondwerken om de vier belangrijkste bastions te bouwen. Zij werden met elkaar verbonden door courtines voor 17 m hoog. De bastions werden gebruikt als magazijnen en logies van de officieren, terwijl de courtines bestemd waren voor de gewone troepen. Het fort werd uit dienst genomen in 1834. Het werd een politieke gevangenis maar kreeg opnieuw een defensieve taak in 1880. Tijdens de twee wereldoorlogen werd het fort opnieuw gebruikt als gevangenis. In 12947 werd het een toeristische attractie en herbergt het Nationale Memoriaal van het Verzet.

Geklaseerd als monument op 5 april 1972 (fort van Huy)

Geklasseerd als site op 1 oktober 1976 (citadel en mont Picard) en 5 decembre 1983 (extensie op Ben-Ahin)