St-Pieterskerk

Van de eerste kerk (einde 13de eeuw of vroeger) getuigt alleen nog het onderste gedeelte van de 62 m. hoge toren. De bouw van de huidige kerk verliep in verschillende fasen. De dwarsbeuk en de kapellenkrans dateren uit de tweede helft van de vijftiende eeuw. Het renaissancetorentje uit 1633-1634. Vanaf 1740 werd er bijgebouwd. Er kwam de verhoging van de middenbeuk, de aanbouw van twee zijbeuken en de gebouwen aan de dwarsbeuk.

 

Het interieur van de Sint-Pieterskerk is indrukwekkend. De fraaie preekstoel werd gemaakt door de Turnhoutse beeldhouwer H. Peeters-Divoort en werd in 1862 geplaatst. Het beeldt het Bijbels tafereel van de wonderbaarlijke visvangst uit. Het koorgestoelte is afkomstig uit de priorij van Corsendonk en biedt plaats aan 42 personen. In de vloer zijn talrijke grafzerken uit de achttiende eeuw bewaard gebleven. De glasramen dateren allemaal uit de periode 1872-1945. Het Le Royer orgel uit 1662 werd in 1997 door Joris Potvlieghe gerestaureerd. De klokken van de beiaard werden gegoten door Andreas-Jozef Vanden Gheyn.

 

Dankzij de Sint-Pieterskerk staan de inwoners van Turnhout ook bekend als ‘muggenblussers’. In 1755 rolt het onheilsbericht ‘Brand! De toren van de Sint-Pieterskerk staat in brand!’ over het Marktplein. Alle weerbare mannen snellen toe om een lange rij te vormen en emmers met zand en water door te geven. Maar dan zien ze het: de toren staat niet in brand, er hangt een zwerm muggen rond. Talrijke gedichten en publicaties verhaalden smalend over deze ‘brand’ en de spotnaam ‘Muggenblussers’ was geboren.