De beek in de open lucht

We starten de wandeling aan het einde van de Vruchtbaarheidslaan, ten noorden van de tuinwijk Goede Lucht. Een pad leidt naar de weiden die recht tegenover de laatste huizen liggen. Enkele meters na het verlaten van de weg, voorbij een speelplein, steekt het de beek over. Vervolgens bereikt het de Broekstraat in Dilbeek. De beek markeert hier inderdaad de grens tussen de beide gemeenten.

Op deze plaats is de beek, verborgen door gras, zeer diep en wordt ze omzoomd door knotwilgen. Aan de Anderlechtse kant van de beek groeit een berkenbosje. Aan de overkant, de Dilbeekse kant, liggen enkele vochtige gebieden waar onder meer riet groeit.

Vervolgens slingert de beek zich door een met bomen omzoomde corridor te midden van weilanden en landbouwvelden, waardoor ze zich duidelijk onderscheidt in het landschap. De bomen langs de beek zijn voornamelijk inheems: wilgen, meidoorns, eiken, hazelaars, linden en enkele essen.

De andere oever wordt overwoekerd door een invasieve plant, de Japanse duizendknoop. In Azië wordt deze plant gebruikt om de verbrande hellingen van vulkanen opnieuw te beplanten en wordt hij gekweekt om zijn geneeskrachtige eigenschappen. Hier is deze exotische plant zo overwoekerend dat hij als invasief wordt beschouwd omdat hij inheemse planten verdringt. In september-oktober is hij echter bedekt met kleine witte bloemen, mannelijke of vrouwelijke, in hangende trossen die een zilveren baldakijn vormen.

Op de beide oevers van de rivier trachten de gemeentelijke diensten de invasie te beperken met behulp van een techniek die bekend staat als "plant engineering". Er wordt daarbij uitgegaan van het principe dat we door het bevorderen van inheemse planten, die van nature beter aan onze biotopen zijn aangepast, deze kunnen helpen in de strijd tegen invasieve planten. Daarom werden er wilgen, hazelaars, essen, braamstruiken en klimop heraangeplant.

Op het laatste rechte stuk werd de Anderlechtse oever uitgegraven om een groot regenwatergebied te vormen. Een grote hoeveelheid water kan er worden geabsorbeerd als het debiet de capaciteit van de geul overschrijdt. Zo ontstond een dubbele, met gras begroeide en semi-vochtige oever, een geschikte habitat voor amfibieën.

Aan de overkant, op de Dilbeekse oever, grenst de beek aan landbouwgebieden waar onder meer grote serres staan. Links ligt het stormbekken in de Kaudenaardestraat dat er de geul mee deelt waar de Broekbeek ondergronds verdwijnt.