Sint-Pieterskerk

Saint-Pierre is een 19e-eeuwse neogotische kerk, gebouwd ter vervanging van een oudere kerk.
In de 19e eeuw, toen de kerk Saint-Pierre volledig werd herbouwd, brachten opgravingen in 1851 de aanwezigheid van een oude Romaanse kerk uit de 11e of 12e eeuw aan het licht, op de plaats van het huidige gebouw. Het dorpsfort, een duidelijk afgebakende wijk, werd rond deze oude kerk gebouwd en besloeg de top van een heuvel die in die tijd meer uitgesproken was. De dicht opeengepakte gebouwen zorgden voor collectieve veiligheid binnen het fort, dat 23 huizen, de kerk en het kerkhof, een gemeenschapscentrum (gemeentelijke diensten) en een versterkt huis omvatte dat nu verdwenen is. Een straat in het fort bestaat nog steeds.

In 1849 kreeg Aymon Mallay (1805-1883), departementaal architect van Puy-de-Dôme en diocesaan architect, de opdracht om de kerk te herbouwen. Hij had eerder gewerkt aan verschillende andere religieuze gebouwen in de Auvergne, waaronder de kerk Saint-Léger in Royat. De huidige kerk is gebouwd van Volvic-steen. Het is in neogotische stijl, geïnspireerd door middeleeuwse vormen zoals de spitsbogen boven de openingen en het roosvenster boven het westelijke portaal. De kerk heeft een aantal beelden die zijn opgenomen in de aanvullende inventaris van historische monumenten. In de klokkentoren hangen twee klokken, de ene gegoten in 1822 (diameter 62 cm), de andere in 1823 (diameter 72 cm).