De Monniken Wandeling

Na de fusie met Hannuit op 17 juli 1970 was het gemeenschapshuis van Blehen niet meer nodig. Het werd als vergaderzaal, tentoonstellingsruimte, bar en opslagruimte voor diverse materialen gebruikt. Na de restauratie werd ze tot brouwerij omgebouwd, de magische plaats waar de Cuvée Saint-Antoine wordt gemaakt voor de Confrérie de l'Ordre de Saint-Antoine, die op 4 juli 1975 werd heropgericht. De Broederschap van de Heilige Antonius van Blehen is de beheerder van de plaatselijke folklore, gastronomische en culturele tradities. Het heeft zijn eigen bier sinds 1978 (de Cuvée Saint-Antoine brune). Het bier werd eerst jarenlang in de brouwerij van Bocq gebrouwen, daarna in de brouwerij Van Steenberge in Ertvelde. In december 2002 richtte een groep dorpsbewoners (waaronder uiteraard leden van de broederschap) een eigen kleine brouwerij in het voormalige gemeentehuis van Blehen op. De naam van de brouwerij verwijst naar de plaats "au Flo", die naar de vroegere moerassige plaats verwijst. In februari 2019 neemt een nieuw team de activiteiten in de brouwerij du Flo over. De recepten die de brouwerij tot een succes maakten, worden opnieuw ter plaatse geproduceerd en nieuwe recepten worden ontwikkeld. Er ontstaat een ware hype voor de bieren van du Flo, die de brouwerij in staat stelt haar ontwikkeling voort te zetten en haar gistingscapaciteit te vergroten door nieuwe fermentoren aan te schaffen. De bieren die beschikbaar zijn, zijn : • Au jasmin • Triple Hop • Gustante

De eerste "de Blehen" heette Anselme: hij wordt als schildknaap in 1305 en 1314 vermeld, vervolgens als ridder in 1327. Waarschijnlijk was hij een van de ondertekenaars van de vrede tussen de Awans en de Waroux in 1335 en was hij groot-baljuw van het graafschap Namen. Hij was de eigenaar van een massieve stenen toren op deze plaats, die hij met zijn gezin bewoonde. In de loop van de volgende eeuwen werd deze toren door talrijke gebouwen omringd: hij omvatte uiteindelijk een huis, schuur, stallen, binnenplaats, tuinen, weiden, landerijen, ploegen en bijgebouwen. Het werd een groot landgoed dat meestal door een boer die de leiding had over de cense bewoond werd. De eigenaars waren edelen, die zelden in het kasteel woonden: zij waren vaak officieren in het leger van de koning. In 1631 trouwde de heer van Poucet en Abolens Arnould de Longchamps met de erfgename. De gebouwen werden verbouwd. Hun nakomelingen zullen de heren van Poucet en Abolens blijven tot het einde van het Oude Regime in 1794. De definitieve modernisering van het kasteel-boerderij vond plaats rond 1725: de oude woning aan de westkant werd geleidelijk ten gunste van het noordelijke deel verlaten, dat tot een modern kasteel, met uitzondering van de twee huidige torens, die pas in de 19e eeuw werden toegevoegd omgevormd werd.

De tumulus van Blehen wordt als een van de oudste van België beschouwd. Bij opgravingen in 1874 werden veertien grafvoorwerpen, waaronder zegelaarde aardewerk met de initialen VITALIS gevonden. Deze aanwijzingen maakten een datering mogelijk: de jaren 80 tot 90 na Chr. Dit graf is verbonden aan een Romeinse villa die in 1968 werd opgegraven en die honderd meter naar het N-W ligt. De kapel Saint-Donat, die grenst aan de tumulus en er deel van uitmaakt, bevat de grafsteen van kolonel Gérard de Collaert, die in 1836 overleed. Als hooggeplaatst soldaat, nam hij aan de expeditie van keizer Napoleon naar Rusland deel.

Het is een dure constructie. De muren zijn dubbel en staan ver uit elkaar; twee afzonderlijke, elkaar overlappende gewelven bedekken het geheel, waardoor een isolerende luchtmantel ontstaat. Het ijs kwam van nabijgelegen watermassa's of overstroomde weiden. De ijslagen werden zorgvuldig neergelegd, zodat een minimum aan lucht in de tussenruimten gevangen bleef. Het smeltwater werd via een opvangbak op de bodem van de tank afgevoerd. Soms werd stro als isolatiemateriaal gebruikt. In onze streken verschenen in de 17e eeuw, bereikte het behoud van natuurijs zijn hoogtepunt in de 19e eeuw. Hoewel sommige exemplaren nog in goede staat bewaard zijn, zijn de meeste ijskisten niet meer dan relikwieën of herinneringen.

Gelegen in het centrum van het dorp Abolens, werd het opgericht om de klokken van de kerk van Saint Maurice te ontvangen, die in 1970 werd afgebroken. De kerk van Abolens, in 1880 gebouwd, was, naar men zegt, voor Tourinne-la-Chaussée bestemd. Er was een verwarring tussen de plannen van de twee gebouwen. De werkzaamheden waren al ver gevorderd toen de vergissing werd begaan, en zo erfde het dorp een indrukwekkende neogotische kerk. Het gebouw, dat op een onstabiele vochtige grond was gebouwd, heeft de tand des tijds niet doorstaan en moest worden afgebroken.

In de rue de la Chavée ontdekt de wandelaar, door links de betonnen landbouwweg te nemen, al snel een moerassig gebied, de "Chevées" genoemd. Het is met bomen die typisch zijn voor waterrijke gebieden, zoals de zwarte els begroeid. Op het grondgebied van Lens-Saint-Remy (gemeente Geer) bevindt zich de officiële bron van de Geer. Waar de Geer uit de grond oprijst, ontsnappen luchtbellen uit de modder van een kleine vijver en stijgen naar de oppervlakte van het water. De golf die ontsnapt stroomt en smelt in het water van het afvoerkanaal dat de monniken van Lens-Saint-Remy in de Middeleeuwen in dit dorp hebben gegraven om het land droog te leggen. In feite twee wijken van Lens-Saint-Remy heten "Le Petit Marais" en "Le Grand Marais". Toen het klooster hier werd gevestigd, was het nodig om het met water verzadigde omringende land droog te leggen. De afvoerkanalen bij Lens-St-Remy worden "Geer du Carmel" en "Geer du Grand Marais" genoemd. Ze komen samen in een weiland voordat ze de Chevées ingaan. Na een afstand van 54 km mondt de Geer bij Maastricht in Nederland uit in de Maas.

In 1343 werd hier een klooster opgericht, gewijd aan de heilige Maria Magdalena van Bethanië, volgens de regel van de heilige Augustinus. Vanaf het begin was deze gemengde gemeenschap aan de zorg voor de zieken gewijd. In de loop van de tijd nam het in belang toe en om in zijn behoeften te voorzien verwierf het een groot aantal gebouwen voor agrarische doeleinden. De gemeenschap werd zeer succesvol. Het heeft echter veel te lijden gehad van de bezetting van zijn installaties door de talrijke oorlogstroepen die in de 17e eeuw door de streek trokken. Daarom moesten de kloostergebouwen en de bijgebouwen van de boerderij in 1715 worden herbouwd. De gebouwen werden tot een majestueus geheel herbouwd en verfraaid. Het renaissanceportaal, dat de hoofdingang vormde, is daar vandaag nog het bewijs van. Het klooster werd in 1783 door de keizer Jozef II opgeheven en alle gebouwen werden verkocht. De kapel en het klooster werden in 1785 verwoest en het eigendom werd verbouwd tot boerderij. In het begin van de 20e eeuw moesten veel Franse religieuze gemeenschappen Frankrijk verlaten. Sommigen vonden een schuilplaats in België. Dit was het geval voor de kloosterzussen van Brest, die de boerderij konden terugkopen. Ter compensatie van de verdwijning van de kapel werd de oude schapenstal uit de 14e eeuw, die zich in de linkervleugel bevindt, tot een nieuwe kapel omgebouwd. In de loop van de 20e eeuw leidde het gebrek aan religieuze roepingen tot een geleidelijke afname van het aantal zusters, zodat de laatste Zusters Lens in 1956 verlieten. Met uitzondering van de kapel en de bijgebouwen werd het goed vervolgens te koop aangeboden en sindsdien wordt het voor landbouwdoeleinden en als woonhuis omgebouw. Van dit uitgestrekte complex is alleen de linkervleugel van het klooster nog toegankelijk voor het publiek. De Romaanse kapel van de Karmelieten, waarvan de zuilen van blauwe steen uit de 14e eeuw dateren, kan naast het oude portaal worden bewonderd.

Het eerste huis aan de rechterkant in de rue des Bourgmestres is het voormalige gemeentehuis van Lens-Saint-Remy. Toen het in 1867 werd gebouwd, was in het linker gebouw de school ondergebracht, die toen hoofdzakelijk door jongens en enkele meisjes werd bezocht, en in het middelste gedeelte de accommodatie voor de leraar met het gemeentekantoor op de eerste verdieping. Om de school te verdubbelen en meer meisjes verwelkomen werd in 1890 de rechtervleugel van het gebouw toegevoegd. Aan het eerste gebouw werd een bijgebouw toegevoegd om de onderwijzer te huisvesten. Op de gevel van het centrale gebouw staat een gedenksteen met de namen van de slachtoffers van de Grote Oorlog. Na de fusie van de gemeente met Hannut in 1971 staakte het gemeentehuis zijn activiteiten. Het wordt momenteel door de VZW "L'Espace lensois" beheerd. Tegenwoordig zetelt er het comité van het "oude feest"; Op de eerste verdieping zijn twee lokalen aan het gezelschap "les vendredis du théâtre" en de andere aan de "Hobby Photo-Club lensois" gewijd; in het voormalige meisjeslokaal rechts op de gelijksvloer zijn de lokalen van de duivensportvereniging "La Cigogne" ondergebracht. Als u nog een paar meter doorloopt in de Rue des Bourgmestres (n° 5), komt u bij een gloednieuwe speeltuin voor kinderen van 3 tot 12 jaar.

De oude boerderij van Delvaux, rond 1715 gebouwd, werd in 1823 tot een genotskasteel door Eugène Cartuyvels omgebouwd, burgemeester van de nieuwe entiteit die toen Lens-Saint-Remy, Blehen en Abolens omvatte. Zijn zoon Alphonse en vervolgens zijn neef Paul waren ook burgemeesters van Lens en bewoonden opeenvolgend het kasteel. Het kasteel werd in 1919 aan graaf Charles Cornet d'Elzius verkocht en kreeg de naam "Château d'Herzée", ter herinnering aan de heren van Herzée die in de Middeleeuwen een kasteel in de Chevées hadden. Na de economische crisis van de jaren 1930 werd het kasteel bij loting verkocht, zodat het vandaag door verschillende families wordt bewoond. De op het zuiden gerichte achtergevel geeft op een groot, gedeeltelijk ommuurd park met prachtige, eeuwenoude beukenbomen.

Gebouwd in 1869-1871 in neogotische stijl, is zij de opvolger van een kerk van steen en baksteen uit 1333, waarvan het koor in 1697 werd herbouwd. Rond de kerk op het ommuurde kerkhof staan enkele kruisen uit de 16e, 17e en 18e eeuw. Het bijzondere aan de kerk in Blehen zijn de muurschilderingen, die indruk op de bezoeker op de wijze van de oude gotische kerken maken.