A Vielle-Saint-Girons, circuit des Bareuyes

Het kustduin, waarop de huizen van Saint Girons-Plage en Huchet zijn gebouwd, is vanaf 1822 aangelegd door de ingenieur van Ponts et Chaussées Jean-Sebastien Goury. Met behulp van hekken verkreeg hij hopen zand volgens een bepaald profiel dat hij over 200 km trachtte te reproduceren. Het aldus gevormde duin, gestabiliseerd door de aanplant van gourbet, beschermde zo de jonge pijnbomen tegen de zanderige winden, die de binnenduinen moesten vastzetten. Vanaf 1850 gaf de staat toestemming voor de oprichting van badhotels en badhuizen. De toekomstige Côte d'Argent (zo genoemd in 1905) was geboren.

Zijn de mensen van Saint-Gironnais ongedisciplineerd? Een beetje boef in ieder geval, toen zij in 1789 in groten getale opschepten dat zij naar de kust gingen "om fraude te plegen", in dit geval een mooie lading tabak. Sinds 1674 was de tabakshandel een koninklijk monopolie en de door de bevolking gehate boeren-generaal waren belast met de inning van de buit. Maar het avontuur was van korte duur, onderbroken door de agenten van de boerderij. Er waren echter maar weinig mensen bij deze affaire betrokken, omdat de solidariteit tegen het "Ancien Régime" op dat moment in de lucht hing.

Vóór de revolutie waren de koning of de plaatselijke heren, in dit geval de baron van Marensin, de enigen die aanspraak konden maken op de wrakken die op de kust aanspoelden. Maar de inwoners "costumeerden" (of costilleerden) op zodanige wijze dat zij eerst van de overblijfselen van de wrakken konden profiteren, vóór de komst van de vertegenwoordigers van het gezag. De inwoners van Saint-Gironnais hadden de reputatie van "ijverige" klederdracht. Een anekdote uit de 15e eeuw meldt zelfs dat de parochianen van Saint Girons zich bij de bisschop van Dax beklaagden omdat hun pastoor weigerde processies te organiseren om scheepswrakken te bemachtigen...